dinsdag 9 februari 2016

Een oom

Ik heb een oom
hij woont niet in een eikenboom.
Hij is zo'n man
van wie je denkt
dat ie nog een grap zou maken
op z'n eigen crematie.

Maar ik was erbij
vrijdag
en hij deed het niet.

Hij bleef stil
in een kist
en iedereen huilde.
Ook de stoere kolenschop-bonken-ooms.

Er waren 
mooie woorden, bloemen,
koffie en broodjes,
kerk en rituelen,
om pijn te verzachten.
Lein is niet zo gelovig
giechelt nog steeds stiekem een beetje 
om waaraan ze als kind hierbij 
dacht...

(...inderdaad. Dat ja.)

maar het idee is zo mooi
en troostvol.
Dat je daarboven komt
en dat het weer allemaal goed is.


Behalve verdriet en shock
- 70 pas
zo vroeg
zo plotseling
zo'n goed mens
zo zonde -

kruipt ook angst om Lein's hart.
Angst voor verliezen
Angst voor alleen
Angst voor 
er waren 13 kleine nikkertjes
en toen ging er weer een.

Dat geeft de Burger niet echt moed.
zal ik maar zeggen
(in oktober ging er namelijk ook al 1).


Het is natuurlijk sowieso
een gegeven:
*klik*
maar in het echt
is het een ander liedje.

Ineens is alles kwetsbaar
je basis
je leven 
je liefdes.

De mensen die er altijd zo
vanzelfsprekend zijn je hele leven
het is ineens 
geen vast gegeven meer.
Dat wist je wel
Je wist dat alles een einde heeft
we zijn geen worsten ommers

maar zo'n confrontatie daarmee
is een bittere pil.

Van opa's en oma's
had je inmiddels geaccepteerd
dat ze gaan of gingen
maar je was even vergeten
dat je ooms en tantes, zelfs je vader en moeder
inmiddels ook opa's en oma's zijn.

Kut.

M'n moeder zei: "Wen er maar vast aan"

....
Tis al vaker gebeurd ook, iemand dood
*klik*

maarrehm
Lein wil er niet aan wennen
en heeft nog even helemaal geen manier
om die angsten te bedwingen. 
Ook vindt ze nog niet alle woorden
voor troost en sterkte
of wat wens je dan
aan degenen die hem 
in hun dagelijks leven
missen moeten.
Zelden 
heb ik me zo 
gehandicapt 
gevoeld. 


Lieve ome Jack
ik zal altijd aan je denken
als ik lelies zie 


of tulpen.


Bij elke 
soepele briljante manoeuvre
(al zeg ik het zelf)
die ik maak op de weg
hoor ik voor altijd
"Nôh, je rije as een tiet"
(wat je tegen me zei toen ik je,
net m'n rijbewijs, stikzenuwachtig,
oppikte in de polder)
(en uit jouw mond zei dat wat).
Toen je me zag haken
vond je dat mooi
omdat het je aan oma, je moeder, deed denken.
Dus ook bij elk haakwerkje
zul jij (en oma)
er even zijn.
Dat was zo lief wat je zei
als stoere oom. 

En voor altijd zal ik proberen
net zo groot van hart en positief van geest te zijn
als jij. 
Aan de grappen
waag ik me niet - dat kon jij beter. 


Ome Jack Burger

29-07-1945   -   30-01-2016













3 opmerkingen:

  1. Marjolein, Bedankt voor je mooie, liefdevolle creatie. Het heeft me echt geraakt en ik geloof nog steeds in jouw geweldige mogelijkheden. Liefs "ome"Jan

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat heb je skitterend verwoord vind ik!
    Wij kennen je oom van verjaardagen bij familie, zij zijn vrienden! Een mooi mens, due ome Jack! Sterkte met elkaar!!

    BeantwoordenVerwijderen