zaterdag 27 februari 2016

Hebbu een stekkie?


Lein ruilde een stekkie. 

Lein wilde al zo lang 
een pannenkoekplantje 
*klik*
(alleen al om de naam :D)
maar kon hem nergens vinden.

Via de Facebookpagina
(Planten)stekjesruil
*klik*
vond ze er toch 1 :)

Pannenkoekplantjestekkie te ruil in Rotterdam.

Lein had meerdere stekkies te ruil
voor zijn baasje 
dat koos voor een zebraplantje.


Daarvoor moest stekkie wel wreed
van zijn moeder worden afgehakt
maarja:
volwassen worden doet nu eenmaal pijn.

Hij kreeg wel een eigen potje




Na wat heen en weer berichtjes
bleek het baasje van 
het pannenkoekplantjestekkie
slechts 10 min lopen verderop te wonen
(is dat toeval?)

En zo ging het zebraplantstekkie
in een bakkie

op een stormachtige zondagmiddag
naar een nieuw baasje
en adopteerde Lein
het pannenkoekplantje.



Ze gaf hem een potje,
aarde
en een beetje water
en nu maar wachten
tot ie gaat groeien.








Op Facebook
zijn er meerdere groepen om stekkies te ruilen. 
(tik gewoon "stekjes" in de zoekbalk van FB).
Zo leuk, want zo kom je nog eens 
aan bijzondere (en gratis) plantjes 
met ook nog eens gratis daarbij
een mooi verhaal :)

Dus: join the fun!



Zou dat zebraplantje
nog wel eens aan mij denken,
denk je?



Dag!

Lein











vrijdag 19 februari 2016

Urban Jungle Bloggers - Jungle Animals

(Voor de gelegenheid
blogt Lein in het Engels)

Have you heard of 
Urban Jungle Bloggers?

to find out more about them.
In short:
they blog about the joy of greens
and started a platform
for other plant lovers to join them. 

Lein has been following them for a while now
(To be more specific: since their start)
(I know Judith 
*Joelix*
from 
the Academy of Art&Design
where I spent one year)
and last month I decided to join them.
Despite all the doubts and what-ifs 
(-I'm-not-good-enough)
....
(I could write a book about that)
I thought: what the hack
I love plants and i'm joining. 


This month's theme: Jungle animals.
Yay!
Lein loves animals too :)

At Lein's place
there are plenty of them.

I could choose for the 
ferocious jumping tiger
(Lola),





(roarrrrr!)

or the dangerous black panthers
(Pippa and Dokus)
(pretty dangerous, right?)



or the giraffe and the monkey





Or i could write about the 
joys
challenges 
of having
pets AND plants...




but I decided to show you 
how truly jungle my home is
with real animals on the loose:

My beloved stick insects, or walking sticks.


They live in their home, 
a terrarium.





They live there 
and thrive
on the hedera leaves I give them
they lay eggs
and hatch
they eat
they grow
they lay eggs
and on 
and on.

This here is a baby :) 


Every once in a while
a tiny someone 
usually someone who just hatched
decides to 
take a walk (haha) on the wild side
and leave the terrarium
through some teeny-tiny hole
(Which?!?)
(I never find the hole)
and go on an adventure.

Off to the horizon!


Or to the top of the steep cliff cupboard

(that round thingy is the eggshell)


Most times
I discover them pretty soon
and bring the little twiggy 
back to his tiny friends
but sometimes....


...they find noms
and spend some time
on the loose
eating and growing.
Lein's plants don't always enjoy this...



If you let them, this is what remains...



But anyway
whenever I find one
I can only smile
and lovingly put twiggy back with his friends
and I keep wondering
about
which tiny hole it was this time, 
and about how they survived 
the prying eye of the ferocious big cats
(who would love a snack like this)
and how they found the plants
(quite a walk)
and I fantasize lots of exciting stories
about the adventurous walking sticks :) 




Walking sticks/ stick insects
or Phasmatodea
are quite cool creatures.
Because they walk the walk
and 
They. Got. Rhythm. 


Hope I made you smile :)


Bye!

Lein




zaterdag 13 februari 2016

Over schrijfsels en sneeuwklokjes

Dus Lein kan een beetje schrijven.
Schrijfselen.
Want meer is het niet.
Dacht ze. 

Tot dinsdag
na dit stukje 
*klik*


De hele blogbezoekersstatistieken en 
het Feesboek 
ontploften
van alle mooie en lieve reacties, 
deelacties, 
enzovoorts

...

Lein was er stil van.
Dat zoiets
- wat je zomaar even borduurt
terwijl je je ook maar (zeer) gemankeerd voelt
in het zoeken naar woorden
om iets te kunnen met iets -
zo veel teweeg kan brengen
en zo veel mensen raakt.

Dus
dank daarvoor.
Voor het lezen, delen, reageren, waarderen. 



Na al dat gejank ;)
leek het me tijd voor iets anders.
Iets dat bijna 
ongemerkt
voorbij zou zijn gegaan dit jaar:
Sneeuwklokjesdag.



Dat was namelijk 3 weken geleden al
maar er kwam zo één en ander tussen...

Maandag 25 januari 
was dus Sneeuwklokjesdag

Kijk maar:




hele velden vol






Een maand vroeger dan de laatste jaren 
*klik*
...iets met klimaat enzow 
da's niet zo mooi natuurlijk...

Maar mooie bloempjes zijn het toch wel.

Ze zijn nog steeds te zien
dus ga even kijken buiten
voor het over een week zomer is
(dat klimaat he..)



Dag!

Lein





dinsdag 9 februari 2016

Een oom

Ik heb een oom
hij woont niet in een eikenboom.
Hij is zo'n man
van wie je denkt
dat ie nog een grap zou maken
op z'n eigen crematie.

Maar ik was erbij
vrijdag
en hij deed het niet.

Hij bleef stil
in een kist
en iedereen huilde.
Ook de stoere kolenschop-bonken-ooms.

Er waren 
mooie woorden, bloemen,
koffie en broodjes,
kerk en rituelen,
om pijn te verzachten.
Lein is niet zo gelovig
giechelt nog steeds stiekem een beetje 
om waaraan ze als kind hierbij 
dacht...

(...inderdaad. Dat ja.)

maar het idee is zo mooi
en troostvol.
Dat je daarboven komt
en dat het weer allemaal goed is.


Behalve verdriet en shock
- 70 pas
zo vroeg
zo plotseling
zo'n goed mens
zo zonde -

kruipt ook angst om Lein's hart.
Angst voor verliezen
Angst voor alleen
Angst voor 
er waren 13 kleine nikkertjes
en toen ging er weer een.

Dat geeft de Burger niet echt moed.
zal ik maar zeggen
(in oktober ging er namelijk ook al 1).


Het is natuurlijk sowieso
een gegeven:
*klik*
maar in het echt
is het een ander liedje.

Ineens is alles kwetsbaar
je basis
je leven 
je liefdes.

De mensen die er altijd zo
vanzelfsprekend zijn je hele leven
het is ineens 
geen vast gegeven meer.
Dat wist je wel
Je wist dat alles een einde heeft
we zijn geen worsten ommers

maar zo'n confrontatie daarmee
is een bittere pil.

Van opa's en oma's
had je inmiddels geaccepteerd
dat ze gaan of gingen
maar je was even vergeten
dat je ooms en tantes, zelfs je vader en moeder
inmiddels ook opa's en oma's zijn.

Kut.

M'n moeder zei: "Wen er maar vast aan"

....
Tis al vaker gebeurd ook, iemand dood
*klik*

maarrehm
Lein wil er niet aan wennen
en heeft nog even helemaal geen manier
om die angsten te bedwingen. 
Ook vindt ze nog niet alle woorden
voor troost en sterkte
of wat wens je dan
aan degenen die hem 
in hun dagelijks leven
missen moeten.
Zelden 
heb ik me zo 
gehandicapt 
gevoeld. 


Lieve ome Jack
ik zal altijd aan je denken
als ik lelies zie 


of tulpen.


Bij elke 
soepele briljante manoeuvre
(al zeg ik het zelf)
die ik maak op de weg
hoor ik voor altijd
"Nôh, je rije as een tiet"
(wat je tegen me zei toen ik je,
net m'n rijbewijs, stikzenuwachtig,
oppikte in de polder)
(en uit jouw mond zei dat wat).
Toen je me zag haken
vond je dat mooi
omdat het je aan oma, je moeder, deed denken.
Dus ook bij elk haakwerkje
zul jij (en oma)
er even zijn.
Dat was zo lief wat je zei
als stoere oom. 

En voor altijd zal ik proberen
net zo groot van hart en positief van geest te zijn
als jij. 
Aan de grappen
waag ik me niet - dat kon jij beter. 


Ome Jack Burger

29-07-1945   -   30-01-2016