Sneeuwklokjes

De winter is vergangen

(of helemaal niet geweest)

(ook niet erg)

en

de sneeuwklokjes bloeien 

uitbundig!

Volgens  

"De taal der bloemen"

symbool van 

hoop.

Op het dagverblijf 

maakten we 

vilt. 

Gezamenlijk 

en

ieder 

op zijn of haar manier 

gehandicapt 

(ook Lein).

Een collega maakte 

van onze vilten lapjes

deze sneeuwklokjes. 

Mooi!

Ook mooi, 

van Emily Dickinson:

Hope is the thing with feathers

Hope is the thing with feathers 

That perches in the soul, 

And sings the tune without the words, 

And never stops at all, 

And sweetest in the gale is heard; 

And sore must be the storm 

That could abash the little bird 

That kept so many warm. 

I've heard it in the chillest land, 

And on the strangest sea; 

Yet, never, in extremity, 

It asked a crumb of me.

....

Briljante zin 

Hope is the thing with feathers

Tussen de sneeuwklokjes lag er één: 

Toeval ongetwijfeld
maar Lein verkiest te hopen
dat er meer is
van betekenis.


Liefs, Lein