Hebbu een stekkie?

*soundtrack*

Lein ruilde een stekkie. 

Lein wilde al zo lang 

een pannenkoekplantje 

*klik*

(alleen al om de naam :D)

maar kon hem nergens vinden.

Via de Facebookpagina

(Planten)stekjesruil

*klik*

vond ze er toch 1 :)

Pannenkoekplantjestekkie te ruil in Rotterdam.

Lein had meerdere stekkies te ruil

voor zijn baasje 

dat koos voor een zebraplantje.

Daarvoor moest stekkie wel wreed

van zijn moeder worden afgehakt

maarja:

volwassen worden doet nu eenmaal pijn.

Hij kreeg wel een eigen potje

Na wat heen en weer berichtjes

bleek het baasje van 

het pannenkoekplantjestekkie

slechts 10 min lopen verderop te wonen

(is dat toeval?)

En zo ging het zebraplantstekkie

in een bakkie

op een stormachtige zondagmiddag

naar een nieuw baasje

en adopteerde Lein

het pannenkoekplantje.

Ze gaf hem een potje,

aarde

en een beetje water

en nu maar wachten

tot ie gaat groeien.

Op Facebook

zijn er meerdere groepen om stekkies te ruilen. 
(tik gewoon "stekjes" in de zoekbalk van FB).

Zo leuk, want zo kom je nog eens 

aan bijzondere (en gratis) plantjes 

met ook nog eens gratis daarbij

een mooi verhaal :)

Dus: join the fun!

Zou dat zebraplantje

nog wel eens aan mij denken,

denk je?

Dag!

Lein

Urban Jungle Bloggers - Jungle Animals

(Voor de gelegenheid

blogt Lein in het Engels)

Have you heard of 

Urban Jungle Bloggers?

*click*

to find out more about them.

In short:

they blog about the joy of greens

and started a platform

for other plant lovers to join them. 

Lein has been following them for a while now

(To be more specific: since their start)

(I know Judith 
*Joelix*
from 

the Academy of Art&Design

where I spent one year)

and last month I decided to join them.

Despite all the doubts and what-ifs 

(-I'm-not-good-enough)

....

(I could write a book about that)

I thought: what the hack

I love plants and i'm joining. 

This month's theme: Jungle animals.

Yay!

Lein loves animals too :)

At Lein's place

there are plenty of them.

I could choose for the 

ferocious jumping tiger

(Lola),

(roarrrrr!)

or the dangerous black panthers

(Pippa and Dokus)

(pretty dangerous, right?)

or the giraffe and the monkey

Or i could write about the 

joys

challenges 

of having

pets AND plants...

but I decided to show you 

how truly jungle my home is

with real animals on the loose:

My beloved stick insects, or walking sticks.

They live in their home, 

a terrarium.

They live there 

and thrive

on the hedera leaves I give them

they lay eggs

and hatch

they eat

they grow

they lay eggs

and on 

and on.

This here is a baby :) 

Every once in a while

a tiny someone 

usually someone who just hatched

decides to 

take a walk (haha) on the wild side

*soundtrack*

and leave the terrarium

through some teeny-tiny hole

(Which?!?)

(I never find the hole)

and go on an adventure.

Off to the horizon!

Or to the top of the steep cliff cupboard

(that round thingy is the eggshell)

Most times

I discover them pretty soon

and bring the little twiggy 

back to his tiny friends

but sometimes....

...they find noms

and spend some time

on the loose

eating and growing.

Lein's plants don't always enjoy this...

If you let them, this is what remains...

But anyway

whenever I find one

I can only smile

and lovingly put twiggy back with his friends

and I keep wondering

about

which tiny hole it was this time, 

and about how they survived 

the prying eye of the ferocious big cats

(who would love a snack like this)

and how they found the plants

(quite a walk)

and I fantasize lots of exciting stories

about the adventurous walking sticks :) 

Walking sticks/ stick insects

or Phasmatodea

*click*

are quite cool creatures.

Because they walk the walk

*click*

and 

They. Got. Rhythm. 

*click*

*click*

Hope I made you smile :)

Bye!

Lein

Over schrijfsels en sneeuwklokjes

Dus Lein kan een beetje schrijven.

Schrijfselen.

Want meer is het niet.

Dacht ze. 

Tot dinsdag

na dit stukje 

*klik*

*poehee zeg*

De hele blogbezoekersstatistieken en 

het Feesboek 

ontploften

van alle mooie en lieve reacties, 

deelacties, 

enzovoorts

...

Lein was er stil van.

Dat zoiets

- wat je zomaar even borduurt

terwijl je je ook maar (zeer) gemankeerd voelt

in het zoeken naar woorden

om iets te kunnen met iets -

zo veel teweeg kan brengen

en zo veel mensen raakt.

Dus

dank daarvoor.

Voor het lezen, delen, reageren, waarderen. 

Na al dat gejank ;)

leek het me tijd voor iets anders.

Iets dat bijna 

ongemerkt

voorbij zou zijn gegaan dit jaar:

Sneeuwklokjesdag.

Dat was namelijk 3 weken geleden al

maar er kwam zo één en ander tussen...

Maandag 25 januari 

was dus Sneeuwklokjesdag

Kijk maar:

hele velden vol

Een maand vroeger dan de laatste jaren 

*klik*

...iets met klimaat enzow 

da's niet zo mooi natuurlijk...

Maar mooie bloempjes zijn het toch wel.

Ze zijn nog steeds te zien

dus ga even kijken buiten

voor het over een week zomer is

(dat klimaat he..)

Dag!

Lein

Een oom

Ik heb een oom

hij woont niet in een eikenboom.

Hij is zo'n man

van wie je denkt

dat ie nog een grap zou maken

op z'n eigen crematie.

Maar ik was erbij

vrijdag

en hij deed het niet.

Hij bleef stil

in een kist

en iedereen huilde.

Ook de stoere kolenschop-bonken-ooms.

Er waren 

mooie woorden, bloemen,

koffie en broodjes,

kerk en rituelen,

om pijn te verzachten.

Lein is niet zo gelovig

giechelt nog steeds stiekem een beetje 

om waaraan ze als kind hierbij 

dacht...

(...inderdaad. Dat ja.)

maar het idee is zo mooi

en troostvol.

Dat je daarboven komt

en dat het weer allemaal goed is.

Behalve verdriet en shock

- 70 pas

zo vroeg

zo plotseling

zo'n goed mens

zo zonde -

kruipt ook angst om Lein's hart.

Angst voor verliezen

Angst voor alleen

Angst voor 

er waren 13 kleine nikkertjes

en toen ging er weer een.

Dat geeft de Burger niet echt moed.

zal ik maar zeggen

(in oktober ging er namelijk ook al 1).

Het is natuurlijk sowieso

een gegeven:

*klik*

maar in het echt

is het een ander liedje.

Ineens is alles kwetsbaar

je basis

je leven 

je liefdes.

De mensen die er altijd zo

vanzelfsprekend zijn je hele leven

het is ineens 

geen vast gegeven meer.

Dat wist je wel

Je wist dat alles een einde heeft

we zijn geen worsten ommers

maar zo'n confrontatie daarmee

is een bittere pil.

Van opa's en oma's

had je inmiddels geaccepteerd

dat ze gaan of gingen

maar je was even vergeten

dat je ooms en tantes, zelfs je vader en moeder

inmiddels ook opa's en oma's zijn.

Kut.

M'n moeder zei: "Wen er maar vast aan"

....

Tis al vaker gebeurd ook, iemand dood

*klik*

maarrehm

Lein wil er niet aan wennen

en heeft nog even helemaal geen manier

om die angsten te bedwingen. 

Ook vindt ze nog niet alle woorden

voor troost en sterkte

of wat wens je dan

aan degenen die hem 

in hun dagelijks leven

missen moeten.

Zelden 

heb ik me zo 

gehandicapt 

gevoeld. 

Lieve ome Jack

ik zal altijd aan je denken

als ik lelies zie 

of tulpen.

Bij elke 

soepele briljante manoeuvre

(al zeg ik het zelf)

die ik maak op de weg

hoor ik voor altijd

"Nôh, je rije as een tiet"

(wat je tegen me zei toen ik je,

net m'n rijbewijs, stikzenuwachtig,

oppikte in de polder)

(en uit jouw mond zei dat wat).
Toen je me zag haken

vond je dat mooi

omdat het je aan oma, je moeder, deed denken.

Dus ook bij elk haakwerkje

zul jij (en oma)

er even zijn.

Dat was zo lief wat je zei

als stoere oom. 

En voor altijd zal ik proberen

net zo groot van hart en positief van geest te zijn

als jij. 

Aan de grappen

waag ik me niet - dat kon jij beter. 

Ome Jack Burger

29-07-1945   -   30-01-2016