De winter is vergangen
(of helemaal niet geweest)
(ook niet erg)
en
de sneeuwklokjes bloeien
uitbundig!
Volgens
"De taal der bloemen"
symbool van
hoop.
Op het dagverblijf
maakten we
vilt.
Gezamenlijk
en
ieder
op zijn of haar manier
gehandicapt
(ook Lein).
Een collega maakte
van onze vilten lapjes
deze sneeuwklokjes.
Mooi!
Ook mooi,
van Emily Dickinson:
Hope is the thing with feathers
Hope is the thing with feathers
That perches in the soul,
And sings the tune without the words,
And never stops at all,
And sweetest in the gale is heard;
And sore must be the storm
That could abash the little bird
That kept so many warm.
I've heard it in the chillest land,
And on the strangest sea;
Yet, never, in extremity,
It asked a crumb of me.
....
Briljante zin
Hope is the thing with feathers
Tussen de sneeuwklokjes lag er één:
Toeval ongetwijfeld
maar Lein verkiest te hopen
dat er meer is
van betekenis.
Liefs, Lein
